" Playwright " که مادر خود را در جراحی پلاستیک از دست داده‌است , استانداردهای زیبایی ویتنامی را در نمایش‌های انفرادی مورد بررسی قرار می‌د�

او گفت: " صبح روز چهارشنبه, " سوزان ", " سوزان " با مادرش درباره تلاش برای بیرون رفتن از تیم والیبال مدرسه بحث می‌کرد. اما مادرش او را می‌خواست که بر روی مدرسه تمرکز کند. او همچنین نمی‌خواست دخترش در فعالیت‌های فوق‌برنامه شرکت کند, زیرا همیشه خرج برمی‌داشت و می‌گفت: " از تو متنفرم! او به مدرسه رفت. او نمی‌دانست که آن روز صبح آخرین باری خواهد بود که او با مادرش به عنوان یک کلینیک جراحی پلاستیک در آن روز صحبت می‌کرد تا تحت جراحی شکم, کاشت چانه و بینی قرار گیرد. دو ساعت بعد از جراحی, مادرش اکسیژن را به مغزش منتقل کرد. پنج روز بعد وقتی او در کما بود, مرد. به جای اینکه در مورد آخرین گفتگوی آن‌ها گفت: " من برای دهه‌ها تاسف و شرمساری زیاد داشتم. " او در آن زمان ۱۵ ساله بود و هیچ‌کس در خانواده‌اش نمی‌خواست در مورد چیزی که اتفاق‌افتاده بود صحبت کند. این نمایش برای اولین بار در ماه فوریه در سیاتل پخش شد, اما از ماه نوامبر تا به حال نسخه‌های قبلی این برنامه را اجرا کرده بود. اما مغز مادرش به مدت ۱۰ دقیقه بدون اکسیژن بود قبل از اینکه دکتر به او زنگ بزند. و وقتی اولین بار داستان را شروع کرد, هدفش انتقام مرگ مادرش بود. او می‌گوید: " اما هرچه بیشتر در مورد آن سهیم باشم و زمانی که شروع به اجرای آن کردم, متوجه شدم که این داستان فقط برای اندوه و درمان خودم نیست, بلکه واقعاً برای همه است. "

نمایش چندین موضوع و مباحث ، مانند روابط والدین و فرزند ، آسیب های بین نسلی ، ناامنی بدن و شرم را بررسی می کند. همچنین این داستان را نشان می دهد که چگونه مادرش پس از جنگ ویتنام ، خانواده را برای مهاجرت به ایالات متحده تحت فشار قرار داده و ایده آل زیبایی زنانه ویتنامی را بررسی می کند. این ایده آل را می توان به تاریخ استعماری ویتنام ، Nhi T. Lieu ، مستقل ردیابی کرد. محقق مستقر در آستین ، تگزاس که تخصص وی در زمینه مهاجرت ، جنسیت و مطالعات آمریکای آسیایی است و به سوزان لیو مربوط نمی شود ، گفت: نیوی لیو خاطرنشان کرد که ویژگی هایی مانند یک پل بلند. پوست سبک همیشه ارزش داشته است زیرا این نشانگر طبقه بالاتر است. در دهه 1980 و 1990 ، پس از هزاران ویتنامی که پس از جنگ ویتنام به ایالات متحده گریخته بودند ، تقویت سینه روشی محبوب در فرهنگ آمریکایی بود که وی گفت ، مهاجران و پناهندگان ویتنامی مورد نظر. وی افزود: در این دهه ها نیز شاهد ظهور شوق تناسب اندام و فشار به سمت رژیم غذایی و لاغری بود. فمینیست ها و محققان معتقدند که انتخاب تحت عمل جراحی پلاستیک برای زنان قدرتمند است. وی افزود: "در عین حال ، می تواند بهای مرگ و ناامیدی باشد."من معتقدم که این نیز برای آنها - در یک سطح روانشناختی عمیق تر - برای دگرگونی از این موضوع پناهنده بود که در حال فرار از جنگ برای کسی بود که در حال گرفتن است. او گفت:"من یک بازمانده هستم و اکنون می توانم در آن مخلوط شوم.". در این نسخه جدید ، لیو بیشتر روی پویایی و اختلال عملکرد خانواده خود تمرکز می کند ، و کمتر به آنچه در روز درگذشت مادرش رخ داده است. این موضوع به مضامین پوشیده شده در نسخه های قبلی نمایش ، از جمله آسیب های بین نسلی و استانداردهای زیبایی می پردازد

او گفت: " من آنچه را که پدر و مادرم به عنوان آخرین هدیه به او انجام داده‌اند را نشان می‌دهم، اما به نظر من قدرت و قدرت زیادی وجود دارد که ما می‌توانیم از خانواده مان حمایت کنیم. او گفت: " من هیچ آموزش تئاتر ندارم، اما می‌توانم چیزی بسازم که واقعا با قلب و ذهن مردم ارتباط داشته باشد. و من دارم این کار را می‌کنم چون این حقیقت را می‌گوید. او گفت: " من این کار را می‌کنم چون مادرم بیرون است و به من کمک می‌کند."